Λαχανόκηποι σε μπαλκόνια

http://www.gardenshop.info/blog/%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9

Θεραπευτικοί κήποι

Οι θεραπευτικοί κήποι είναι κήποι σχεδιασμένοι να κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα. Οι κήποι αυτοί αποτελούν μια προσπάθεια να βελτιωθεί το νοσοκομειακό περιβάλλον, όχι μόνο από αισθητικής πλευράς, αλλά περισσότερο ως προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η ασθένεια. Θα πρέπει να έχουν σχεδιαστεί ενσυνείδητα ως θεραπευτικοί και θα πρέπει να αποδίδουν, ανάλογα με την περίσταση, κατευναστικές, χαλαρωτικές ή επανορθωτικές επιδράσεις στην πλειονότητα των χρηστών.

Οι κήποι μπορούν να είναι θεραπευτικοί με διάφορους τρόπους: μέσω της παρατήρησης, της ανάπαυσης, του περίπατου, της ανακάλυψης ή της συμμετοχής σε διάφορες δραστηριότητες. Στόχος ενός θεραπευτικού κήπου είναι να επαναφέρει την ψυχική, σωματική και συναισθηματική υγεία του ατόμου, μέσω της δυνατότητας ενός χώρου να ηρεμεί, να ανανεώνει, να αναζωογονεί, να παρέχει καταφύγιο ή να προτρέπει στην περίσκεψη.

Σε πολλές περιπτώσεις η ονομασία "περίθαλψη" μπορεί να μην είναι συνώνυμη με την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς, αλλά να αποτελεί μια διαδικασία προώθησης της γενικότερης ποιότητας της ζωής του. Μπορεί για παράδειγμα να σημαίνει την ανακούφιση, ως ένα βαθμό, των συμπτωμάτων της ασθένειας ή την επίγνωση αυτών. Αυτή η καταπράυνση είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη ζωή του ατόμου με μία σοβαρή, χρόνια ή ανίατη ασθένεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις ασθενών η ποιότητα ζωής είναι ανεκτίμητη και σε πολλές από αυτές είναι πιο σημαντική από την αποθεραπεία τους. Μια δεύτερη μορφή που μπορεί να έχει η περίθαλψη, είναι η μείωση της ψυχολογικής έντασης, που νιώθει ο ασθενής, όταν βιώνει τις συναισθηματικά και σωματικά έντονα απαιτητικές εμπειρίες ενός ιατρικού κέντρου. Παρόμοια ελάττωση των επιπέδων συναισθηματικής φόρτισης είναι ευπρόσδεκτη τόσο από τους επισκέπτες όσο και από το προσωπικό.

Ανάμεσα στις ομάδες ασθενών υπάρχουν βασικές διαφορές σχετικά με την ικανότητα, τη διάθεση, την ανάγκη εξόδου σε ένα συγκεκριμένο εξωτερικό χώρο. Η απρόσκοπτη μετακίνηση των ασθενών μέσα στον κήπο, η λειτουργική διαμόρφωση των εισόδων και των εξόδων των κτιρίων, η διαμόρφωση των επιφανειών με σκοπό τη διευκόλυνση της κίνησης των χρηστών, η ορθή κατασκευή σκαλοπατιών και κεκλιμένων επιπέδων, η κατάλληλη επιλογή των υλικών κατασκευής και η διαμόρφωση των καθιστικών θα συντελέσουν στην έξοδο περισσότερων ατόμων στον κήπο και στην αύξηση του χρόνου παραμονής τους. Επιπλέον, η παροχή χώρων στάθμευσης, σημείων προσανατολισμού και στοιχείων νερού που θα εμπλουτίσουν την εικόνα του κήπου, η σωστή επιλογή των φυτών, η δημιουργία ευχάριστου μικροκλίματος, η απλή οργάνωση του χώρου, ο περιορισμός της ηχορύπανσης αλλά και η προσοχή στη συντήρηση και στην παροχή απλών διευκολύνσεων στους χρήστες, αποτελεί τη θεμέλια λίθο για την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών τους.

Παλαιότερα θεραπευτικοί κήποι θεωρούνταν μόνον οι κήποι οι οποίοι σχετίζονταν με νοσοκομεία, οίκους ευγηρίας, ψυχιατρικές κλινικές, κλινικές ημέρας (day care facilities), κλινικές αποκατάστασης και άλλα ιδρύματα. Η σύγχρονη αντίληψη του θεραπευτικού κήπου αγκαλιάζει πλέον όλους τους χώρους, ακόμη και τους ιδιωτικούς κήπους. Συνήθως οι κήποι αυτοί χαρακτηρίζονται ως «κήποι ευεξίας» (wellness gardens), καθώς βοηθούν τους υγιείς ανθρώπους να παραμείνουν υγιείς. Οι κήποι ευεξίας προορίζονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σε λίγους, εάν όχι σε ένα μόνο χρήστη και τις περισσότερες φορές ο σχεδιασμός και η δημιουργία τους καθορίζεται περισσότερο από τις ιδιωτικές προτιμήσεις του κατέχοντα. Με τον τρόπο αυτό ο κήπος μπορεί να αποτελέσει ένα χώρο καταφυγίου, ‘’βάλσαμου’’ από την εντατική ζωή του εικοστού-πρώτου αιώνα.http://www.gardenshop.info/blog/%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9

μικροί αστικοί κήποι

μικροί αστικοί κήποι


Η αύξηση του αστικού πληθυσμού δημιούργησε πιέσεις στην επέκταση των πολεοδομικών συγκροτημάτων και μείωσε δραστικά την αναλογία ελευθέρου χώρου/ κάτοικο. Είναι πλέον συχνό φαινόμενο η εμφάνιση μικρών κήπων μέσα στα αστικά συγκροτήματα. Πολλές φορές οι κήποι αυτοί παραμένουν παραμελημένοι δίχως ενδιαφέρον ή χρησιμότητα. Όμως, με τον σωστό σχεδιασμό τους οι χώροι αυτοί μπορούν να αποτελέσουν μικρούς παραδείσους, που διαχωρίζουν τον ιδιωτικό από τον κοινόχρηστο χώρο και χαρακτηρίζονται από πολυμορφία, πολυχρηστικότητα και ιδιαίτερο ύφος.

Οι κήποι αυτοί μπορούν να αποτελούν χώρους ανάπαυσης, ηρεμίας, συνεστίασης, παιχνιδιού ή απλά να απολαμβάνουν ένα ρόλο καθαρά διακοσμητικό. Η δημιουργία περιφράξεως με διάφορους θάμνους (αγγελική, φωτείνια, βιβούρνο, λιγούστρο, δαφνοκέρασσο κτλ.) ή και δένδρων (λέιλαντ, αριζόνας, τούγιων, λεμονοκυπάρισσου κτλ.) δίνουν τη δυνατότητα της επιλογής μεταξύ χαμηλού -0,5μ-, μεσαίου -1 έως 1,5μ- και υψηλού φυτοφράχτη -2μέτρα και άνω-.  Με τον τρόπο αυτό διαχωρίζεται ο κήπος από το δρόμο, αποφεύγονται τα αδιάκριτα βλέμματα και αυξάνεται η άνεση χρήσης του κήπου, ακόμα και όταν αυτός βρίσκεται επάνω σε πολυσύχναστο δρόμο. Για ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση συνιστάται η φύτευση δένδρων με ομπρελοειδή ή πεπλατυσμένη μορφή ή η κατασκευή ενός σκέπαστρου κοντά στον φυτοφράχτη, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό το οπτικό πεδίο και από τα γύρω οικήματα. (Εικ. 3)
Σε πολλά σπίτια ο ελεύθερος χώρος δεν αποτελεί περισσότερο από μερικά τετραγωνικά μέτρα. Όμως και τότε η τοποθέτηση κατάλληλων φυτών μπορεί, να μειώσει τους όγκους των κτιρίων και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ενοίκων.
Η ύπαρξη φυτοφράχτη στην περίπτωση αυτή παρουσιάζει το πρόβλημα της κατάληψης σημαντικού χώρου, με αποτέλεσμα ή να μην προτείνεται η ύπαρξή του, ή να συνιστάται η φύτευση αναρριχώμενων φυτών (όπως το ρυγχόσπερμο, το αγιόκλιμα, το γιασεμί) επάνω σε πλέγμα. Ένας τρόπος σχεδιασμού, εάν ο χώρος θα προοριζόταν για χρήση, συνίσταται από την απλή λύση του χλοοτάπητα με ένα μικρό κεντρικό φυτό (καλλωπιστική δαμασκηνιά, καλλωπιστική μουριά, κατάλπη νάνα). Ο δεύτερο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας κήπος, αποτελεί η μη ύπαρξη χλοοτάπητα, αλλά η αντικατάστασή του από εδαφοκαλυπτικά φυτά, από σκληρά υλικά (όπως η χαλικόστρωση με βότσαλο διαφόρων χρωματισμών και διαμετρήματος), ή η δημιουργία συνθέσεως σκληρών υλικών και βλάστησης. Πολλοί πρωτότυποι κήποι μπορούν να δημιουργηθούν, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από έμπνευση, αλλά και από μειωμένη ανάγκη για συντήρηση, χρήση νερού και γεωργικών σκευασμάτων.

Η θέα από το εσωτερικό της κατοικίας είναι πολύ σημαντική. Σε ένα μικρό κήπο με χλοοτάπητα η φύτευση κοντά στο οίκημα πρέπει να είναι περιορισμένη ούτως ώστε από το εσωτερικό του να φαίνεται ένας ενιαίος χλοοτάπητας ο οποίος τελειώνει κοντά στα όρια του οικοπέδου. Η τοποθέτηση υψηλών φυτών κοντά σε μία βεράντα είναι τις περισσότερες φορές λανθασμένη, καθώς δίνεται η αίσθηση του περιορισμού και της μη ύπαρξης επαρκούς έκτασης κήπου. Παρόμοιο αποτέλεσμα έχει και η επέκταση της ζώνης του χλοοτάπητα έως τα όρια της περιφράξεως. Η ύπαρξη φυτών μεταξύ του τέλος του κήπου και της ζώνης του χλοοτάπητα ξεκουράζει τον θεατή και αυξάνει το βάθος πεδίου του. Το αποτέλεσμα αυτό είναι πιο έντονο με την ύπαρξη συστάδων χαμηλής και μετά μεσαίας ανάπτυξης φυτών οπότε δημιουργείται μία σκάλα ύψους στη βλάστηση.
Η είσοδος του οικοπέδου είναι πολύ σημαντική. Στους μικρούς κήπους η είσοδος πρέπει να προκαλεί το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Φυτοδοχεία, ιδιαίτερα φυτά, κατασκευές, διακοσμητικά κήπου, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χώρου. Η χρήση εποχιακών φυτών συνιστάται ανεπιφύλαχτα, καθώς εισάγουν χρώμα και διαφοροποίηση κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους. Χρειάζεται όμως προσοχή, καθώς η υπερβολή ποτέ δε φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα επιπλέον σημείο που πρέπει να τονιστεί, είναι το γεγονός ότι η είσοδος του σπιτιού ή της πολυκατοικίας πρέπει, να είναι εμφανής. Υψηλοί όγκοι φυτών ή μεγάλες κατασκευές επιβάλλεται, να βρίσκονται σε απόσταση και να μην κρύβουν την οπτική επαφή με την αυλόπορτα.

Η ύπαρξη διαδρόμων και καθιστικών δε μειώνει τον ωφέλιμο χώρο του κήπου, όπως πολλοί νομίζουν, αντίθετα τον αυξάνει. Η φθορά σε ένα συνηθισμένο χλοοτάπητα είναι πολύ πιο έντονη και εμφανής όταν πρόκειται για μικρό χώρο, παρά σε μία μεγάλη έκταση. Η διαγράμμιση του χώρου από ένα λιθόστρωτο δρομίσκο προσθέτει ύφος και εισάγει ποικιλία χρωμάτων και υφών. Πρέπει όμως οι διαστάσεις του μονοπατιού και του χώρου καθιστικού να είναι σε συνάρτηση με τις διαστάσεις του κήπου, για να αποτελέσουν ένα αρμονικό σύνολο. Στους μικρούς χώρους είναι προτιμότερο οι διάδρομοι να χαράσσονται περιμετρικά του χώρου χλοοτάπητα αντί να τον διαπερνούν, λειτουργώντας και ως διαχωριστική ζώνη μεταξύ του γκαζόν και των φυτεύσεων.

Πολλές φορές ο κήπος έχει και το ρόλου χώρου στάθμευσης ή διέλευσης αυτοκινήτων. Η πλακόστρωση, ή χειρότερα η τσιμεντοποίησή του, είναι μία εύκολη αλλά μονότονη λύση. Τον τελευταίο καιρό έχουν εξελιχθεί τα συστήματα ενίσχυσης του υποστρώματος και μπορούμε πλέον να έχουμε έναν αξιόπιστο δρόμο αυτοκινήτου, ο οποίος παράλληλα αποτελεί και χώρο πρασίνου . Η επιλογή του μίγματος σπόρων από τον οποίο θα αποτελείται ο χλοοτάπητας είναι πολύ σημαντικός, καθώς η αυξημένη καταπόνηση και η ανομοιόμορφη άρδευση είναι συνηθισμένα προβλήματα στους χώρους αυτούς.
Καλαίσθητα φωτιστικά, μικρά σιντριβάνια και διακοσμητικά μικροαντικείμενα προσελκύουν το ενδιαφέρον.
Ο φωτισμός χαρίζει στον κήπο και αυξάνει τον χρόνο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ιδιαίτερα όμως σε ένα μικρό χώρο, η ύπαρξη χαμηλού φωτισμού δημιουργεί την ψευδαίσθηση του μεγαλύτερου βάθους, ενώ παράλληλα τονίζει σημεία που κατά τη διάρκεια της ημέρας παραμένουν υποτονικά.